Fleeje
© Sandra und Marc Dorlöchter, 2019
Ich bin voll normal - janz jenau wie Du.
Jede Dag banal, bin och jlöcklich av un zo.
Ming Huus, mi Boot, mi Jlöck, levver für, nit zoröck.
De Draum, dä ich jedräump - fass hätt ich en versäump!
Un dann koms do, häss mich anjesinn. Jetz is nix mie wie et wor.
Ich künnt fleeje bis zum Horizont
Einfach fleeje, wie ne bunte Luffballon.
Loss mer fleeje, wie ne Adler wild un frei:
Nur dr Wind dräht uns zwei.
Ejal wie lang de Nach, luur en de Speejel un laach.
Sulang et Hätz noh schleiht, wohin dr Wind uns dreiht.
Un dann koms do, häss mich anjesinn. Jetz is nix mie wie et wor.
Ich künnt fleeje ...
Jede Dag verdeent die Chance ne joode zo weede.
Loss mer de Feste fiere wie se falle.
Dr Moment is kossbar un kütt nie zöröck,
wat zällt is jetz de Augenbleck!
Ich künnt fleeje ...